Απροβλημάτιστη ζωή VS ζωή με νόημα: Όταν η ψυχοθεραπεία γκρεμίζει τις αυταπάτες για μια ζωή απαλλαγμένη από δυσκολίες και στη θέση τους χτίζει μία ζωή γεμάτη νόημα και κουράγιο.

Οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές ζητούν βοήθεια από την ψυχοθεραπεία γιατί βιώνουν καταστάσεις και συναισθήματα που τους δυσκολεύουν και τους πονούν. Αίτημα τους συχνά είναι να απαλλαχθούν από αυτά τα δύσκολα συναισθήματα, να μπορούν να είναι χαρούμενοι και να ζήσουν μια ζωή ευτυχισμένη.  Η θέση ενός θεραπευτή σε αυτές τις περιπτώσεις μοιάζει κάπως δύσκολη, καθώς καλείται ταυτόχρονα να βοηθήσει τον άνθρωπο που έχει απέναντί του να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα που τον κάνουν να υποφέρει και να του ενσταλάξει την ελπίδα, έχοντας όμως και το ρόλο του να μη συντηρήσει τη φαντασίωση για μια απόλυτα ευτυχισμένη και εύκολη ζωή. Ο θεραπευτής βρίσκετε εκεί για να τον βοηθήσει, μέσα από τη δουλειά τους, να κατανοήσει αλλά και να χωρέσει το γεγονός ότι η ζωή είναι γεμάτη αναπόφευκτες δυσκολίες, απογοητεύσεις και απώλειες για όλους μας και ότι το σημαντικότερο είναι να εξασκηθούμε στο να μπορούμε να αγωνιζόμαστε και να αντέχουμε τις μικρές ή μεγάλες προκλήσεις που μας παρουσιάζονται.

Μια ζωή απαλλαγμένη από κάθε έγνοια και δύσκολα συναισθήματα είναι μόνο μια αυταπάτη που μεγαλώνοντας όλοι οι άνθρωποι καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε και να διαχειριστούμε. Μπορούμε να μάθουμε να χωράμε και να διαχειριζόμαστε ό,τι αυτή φέρνει δουλεύοντας με τα δύσκολα συναισθήματά μας και με το πώς νιώθουμε απέναντι στις προκλήσεις. Η θλίψη, το άγχος, ο θυμός, η αγωνία, μπορεί να μην είναι ευχάριστα όταν τα βιώνουμε. Είναι όμως φυσιολογικά, ανθρώπινα και ιδιαιτέρως πολύτιμα συναισθήματα και είναι εκεί γιατί κάτι έχουν να μας πουν. Μέσω των “αρνητικών”, όπως συνηθίζουμε να θεωρούμε, συναισθημάτων μας, μπορούμε να στρεφόμαστε προς τα μέσα, προς τον εαυτό μας, έχοντας έτσι την ευκαιρία να ακούσουμε τι μας λένε για τις ουσιαστικές μας ανάγκες και επιθυμίες και στη συνέχεια να τα επεξεργαστούμε ξανά και ξανά μέχρι να βρούμε λύση. Αν δεν τα αποφύγουμε και δεν τα κρίνουμε, αλλά τους δώσουμε τη σημασία που τους αξίζει, θα παρατηρήσουμε ότι ηρεμούν και αλλάζουν, βοηθώντας μας να νιώσουμε καλύτερα και να ανοιχτούμε ξανά. Μέσα από την αποδοχή των δυσκολιών της ζωής αλλά και των δικών μας, γινόμαστε ικανοί να στρεφόμαστε και στις θετικές πλευρές της, και να μπορούμε να απολαμβάνουμε και τα όμορφα κομμάτια της, καθώς αναγνωρίζουμε τόσο την πολυτιμότητά τους, όσο και ότι είναι και αυτά κομμάτια της ύπαρξής μας, όπως ακριβώς και τα πιο δύσκολα. Έτσι η ζωή μας αποκτά νόημα.

Η ψυχοθεραπεία είναι εκεί για να θυμίζει πως το να ζεις δεν είναι πάντα ένας δρόμος εύκολος. Ενισχύει έτσι τους ανθρώπους ώστε να σταθούν στα πόδια τους, μαθαίνοντας τους να μπορούν να τον περπατούν με κουράγιο και ταυτόχρονα να είναι ικανοί να αναγνωρίζουν και να απολαμβάνουν την ομορφιά του.